1. اعرافی، علیرضا (1391)، فقه تربیتی، تحقیق سیدنقی موسوی، قم: مؤسسه اشراق و عرفان.
2. اعرافی، علیرضا (1393)، فقه تربیتی (مبانی و پیش‌فرض‌ها)، ج1، محقق سیدنقی موسوی، قم: مؤسسه اشراق و عرفان.
3. اعرافی، علیرضا (1396)، فقه روابط میان‌فردی، قم: مؤسسه اشراق و عرفان، (در دست چاپ).
4. اعرافی، علیرضا، https://www.eshragh−erfan.com
5. ارنسون، الیوت (1389)، روان‌شناسی اجتماعی، ترجمه حسین شکرکن، تهران: رشد.
6. باستانی، قادر (1394)، اصول و تکنیک‌های برقراری ارتباط مؤثر با دیگران، تهران: ققنوس.
7. بی‌آزار شیرازی، عبدالکریم (1379)، رساله نوین، قم: دفتر نشر فرهنگ اسلام.
8. پاکزاد، عبدالعلی (1389)، «مهارت ارتباط کلامی میان‌فردی در قرآن»، مجله معارف، شماره 80، ص22−45.
9. تی وود، جولیا (1379)، ارتباطات میان‌فردی (روان‌شناسی تعامل اجتماعی)، ترجمه مهرداد فیروزبخت، تهران: مهتاب.
10. حسن‌زاده، حسین (1383)، «بررسی ساختار فقه»، قبسات، دوره 9، شماره 32، ص261−293.
11. حلبی (ابن براج)، عبدالعزیز (1406)، المهذب، ج1، قم: دفتر انتشارات اسلامی.
12. حلی (علامه حلی)، حسن بن یوسف بن مطهر (1412)، منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، مشهد: مجمع البحوث الاسلامیه.
13. دیلمی (سلار دیلمی)، ابوعلی (1414)، المراسم العلویه، تحقیق محسن الحسینی، [بی جا]: المعاونه الثقافیه للمجمع العالمی لاهل البیتb.
14. ربانی، محمد باقر (1393)، فقه اجتماعی، قم: مرکز فقهی ائمه اطهار.
15. ربر، آرتور (1390)، فرهنگ توصیفی روان‌شناسی، ترجمه دکتر یوسف کریمی و دیگران، تهران: رشد.
16. رئیسی، سمیه (1391)، نظریه‌های ارتباط میان‌فر
http://public−relations89.blogfa.com/post/35
17. صدر، سیدمحمدباقر (1396)، الفتوی الواضحه، چاپ دوم، نجف: مطبعه الاداب.
18. طوسی، محمد بن حسن (1363)، المبسوط فی فقه الامامیه، تهران: المکتبه المرتضویه.
19. عاملی (شهید اول)، محمد بن مکی، [بی‌تا]، القواعد و الفواید، محقق و مصحح: سیدعبدالهادی حکیم، ج1، قم: مفید.
20. عمید، حسن (1389)، فرهنگ عمید، تهران: اشجع.
21. مقداد (فاضل مقداد)، ابوعبدالله (1404)، التنقیح الرائع لمختصر الشرایع، محقق و مصحح: سیدعبداللطیف حسینی کوه‌کمری، قم: کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی.
22. فیاض، ایراندخت و مرضیه کریمی (1389)، «بررسی مهارت‌های ارتباطی بین فردی در سیره معصومانb»، دوفصلنامه تربیت اسلامی، شماره 10، ص7−25.
23. فیست، جس و گرگوری جی فیست (1395)، نظریه‌های شخصیت، ترجمه یحیی سیدمحمدی، تهران: نشر روان.
24. فیض کاشانی، ملاح محسن (1969)، مفاتیح الشریعه، جص، بیروت: بی‌نا.
25. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق (1407)، الکافی، چاپ 4، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
26. گیدنز، انتونی (1387)، جامعه‌شناسی، ترجمه حسن چاوشیان، چاپ دوم، تهران: نشر نی.
27. مدنی، جلال الدین (1392)، حقوق مدنی، تهران: پایدار.
28. مشکینی، علی (1413)، فقه الماثور، قم: الهادی.
29. مصباح یزدی، محمدتقی (1384)، اخلاق در قران (مشکات)، ج1، قم: مؤسسه امام خمینی.
30. موسوی، سیدنقی (پاییز و زمستان 1394)، «تبیین چرایی فقه تربیتی»، مطالعات فقه تربیتی، شماره 11.
31. محسنی، منوچهر (1375)، جامعه‌شناسی عمومی، تهران: طهوری.
32. محسنیان‌راد، مهدی (1385)، ارتباط‌شناسی: ارتباطات انسانی (میان‌فردی، گروهی، جمعی)، تهران: سروش.
33. نوبهار، رحیم (1394)، «جستاری در تقسیم‌بندی باب‌های فقهی و پیامدهای روش‌شناختی آن»، فصلنامه راهبرد، شماره 76، ص79−105.
34. هارجی، اون؛ کریستین ساندرز و دیوید دیکسون (1390)، مهارت‌های اجتماعی در ارتباطات میان‌فردی، تهران: رشد.
35. هوشمند، مهرداد (1389)، فرهنگ جامعه‌شناسی، تهران: آوای نور.
)