Human nature and political theory from the perspective of Al- Farabi

Document Type : Research Paper

Author

Assistant professor at the department of political sciences, Research Institute of Hawzah and University

Abstract

 
The relationship between human nature and political theory is recognized as one of the most important topics in analytical study of every political theory. Political scientists usually establish the legitimacy of their theory about politics and government based on a particular explanation of human nature. This study explores the political views of Al-Farabi- one of the most significant political thinkers of the Islamic world- from this perspective. Farabi's political theory has a universal character and this is due to the perception that he offers with regard to the human nature. In political theory of Al-Farabi, because of their nature, human beings require a presence in the society to achieve prosperity and happiness. As a result, Farabi's account of politics is collectivistic in nature and is at odds with the modern individualistic conception of politics and government. Farabi believes that the humankind, to recognize happiness, needs to others. This need is satisfied simply by connecting to the creative reason, which is itself created by God or Demiurge as the first cause. Hence, Farabi's political theory finds a certain special connection with the issue of monotheism. Modern political theories have mainly ignored the issue of ruler or leader of the political community. But for Farabi the question of who should rule is of utmost importance. In this case, he owes his political theory to the perception he offers of human nature.
 

Keywords

References

1. ابوالحسنی، عباس (1379)، اندیشه سیاسی در اسلام و ایران، تهران: جلی.
2. اسپریگنز، توماس (1370)،فهم نظریه‌های سیاسی، ترجمه فرهنگ رجائی، تهران: آگاه.
3. داوودی، محمد (1393)،فلسفه تعلیم و تربیت مشاء، ج1، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
4. داوری اردکانی، رضا (1374)،فارابی، تهران: طرح نو.
5. داوری اردکانی، رضا (1362)، فارابی، مؤسس فلسفه اسلامی، تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
6. فارابی، ابونصر محمد (1371)، سیاست مدینه، ترجمه و تحشیه: سید‌جعفر سجادی، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
7. فارابی، ابونصر محمد (1359)، اندیشه‌های اهل مدینه فاضله، ترجمه و تحشیه سید‌جعفر سجادی،
تهران: کتابخانه طهوری.
8. فارابی، ابونصر محمد (1382)، فصول منتزعه، ترجمه و شرح حسن ملکشاهی، تهران: سروش.
9. الفاخوری، حنا؛ الجر، جلیل (1367)، تاریخ فلسفه در جهان اسلامی، ترجمۀ عبدالمحمد آیتی، تهران: سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی.
10. کربن، هانری (1392)، تاریخ فلسفه اسلامی، ترجمۀ سید‌جواد طباطبایی، ویراست دوم،
تهران: مینوی خرد.
11. مفتونی، نادیا (1393)، پژوهشی در فلسفه علم دانشمندان مسلمان، تهران: سروش.
12. مهاجرنیا، محسن (1380)، اندیشه سیاسی فارابی، قم: بوستان کتاب.
13. مهاجرنیا، محسن (1390)، فارابی در اندیشه سیاسی متفکران مسلمان، ج1، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
14. میرزا‌محمدی، محمد‌حسن (1384)، فارابی و تعلیم و تربیت، تهران: یسطرون.
15. نصر، سیدحسین؛ الیور لیمن(1383)، تاریخ فلسفه اسلامی، ج1، ترجمۀ جمعی از استادان فلسفه، تهران: انتشارات حکمت.
16. هیوود، اندرو (1387)، مفاهیم کلیدی در علم سیاست، ترجمۀ حسین سعید کلاهی و عباس کاردان، تهران: علمی و فرهنگی.
17. وینسنت، اندرو (1371)، نظریه‌های دولت، ترجمۀ حسین بشیریه، تهران: نشر نی.
 
18. Berry, Christopher (1986), Human nature, London: Macmillan. 
19. Plant, Raymond (1991), Modern political Thought, Oxford: Basil Blakwell.
20. White, Michael. J (2003), Political philosophy: An Historical Introduction, Oxford: One world Publications. 

Files

Share

How to cite

Statistics